linken leggen = levenskunst = #VOEL
Linken leggen is levenskunst
In het vorige blog introduceerde Ineke #VOEL Verbindend organiseren en leren. En het begint met het woord verbinden. En ze benoemt ook een aantal voorwaarden: een open sfeer, gebruik maken van elkaars kennis en kwaliteiten, leren uit lessen van het verleden en tegelijkertijd ook risico durven te nemen, op zoek naar hoe het beter kan. Ik wil er daar nog eentje aan toevoegen: zelf-kennis, kennis van het zelf.
Onlangs ben ik op een symposium geweest om levenskunde te introduceren in het onderwijs. Levenskunde is geen filosofie, geen beschouwing over de zin van het leven. Het is ervaringsgerichte levenskennis. Kennis die nodig is om invloed te kunnen uitoefenen op je eigen welzijn. Je zou het dus ook ‘welzijnskunde’ kunnen noemen. Levenskunde gaat uit van het idee dat een mens meer is dan zijn persoonlijkheid. Onze persoonlijkheid speelt een belangrijke rol in hoe we ons verbinden met de buitenwereld. Daarbij zetten we vele maskers op. Onder al die maskers zit ons ware zelf. Als we daar naar terug gaan ervaren we meer welzijn. Op de een of andere manier ontleren we wie ‘ons ware zelf’ is. Uitdrukkingen als ‘ik ben mezelf niet meer’ of ‘ik ben mezelf kwijt geraakt’ refereren daar aan. Wie verbindt zich dan met de ander, is de vraag?
In mijn praktijk ontmoet ik veel mensen die de verbinding met zichzelf zijn kwijt geraakt. Jezelf ont-moeten is dan ook een kunde en kun je leren. Je verbinden met de ander kun je leren. En het werk zo organiseren dat dat in het werk kan, kun je ook leren. #VOEL is voor mij de weg van levenskunde naar levenskunst.
Van kunde naar kunst. Hoe VOELt dat voor jou?
Lisa
Verbindend leren = interprofessioneel leren en werken
Ineke Pet en Lisa Stevens schrijven om beurten over het unieke concept van ‘Verbindend leren’.
Linkenleggen = interprofessioneel leren en werken
Ineke schreef in haar vorige blog over het boekje ‘Vrede kun je leren’ waarin uitgelegd word hoe je kunt werken aan vrede met je zelf en een vreedzame samenleving thuis, op school en op het werk. En daar moet ik aan denken bij de ontmoeting met een docent van de HAN die werkt in het SPARKcenter Presikhaaf. Een SPARKcenter creëert in de wijk en met de wijk één innovatief zorgwerk- en leerlandschap dat het functioneren, participeren en de gezondheid van bewoners verbetert.
Enthousiast vertelt ze hoe ze inter-professionele leergroepen van de Han begeleidt bij onderzoeksprojecten in de wijk, voor de wijk. Hoe dat gezamenlijke leren in leergroepen zelf steeds opnieuw om verbinding vraagt, zowel van de student als van de docent. Verbinding met jezelf, met de groep en met de wijk als onderzoeksveld. Het individuele leren in het klaslokaal is vervangen door het gezamenlijke leren in de wijk. En het werkt!
Het SPARKcenter is gehuisvest in het prachtige multifunctioneel centrum Presikhaven. En de grootste uitdaging is misschien nog wel om alle verschillende partijen die in het multifunctioneel centrum aanwezig zijn met elkaar te verbinden. In het centrum werken ze naast elkaar en nog te weinig met elkaar. Hoe kom jij van verbindend leren naar verbindend werken?
Lisa
Meer informatie over de workshop cyclus:
https://youtu.be/J43j_MdssVc
http://www.atalanta-training.nl/evenementen/verbindend-leren-arnhem/
Ruimte maken voor verlies en rouw
Ruimte maken voor verlies en rouw in therapie
- Gisteren ben ik naar een symposium geweest in Antwerpen met dit als thema waar het nieuwe modellenboek gepresenteerd werd. Er was een ruime keuze in lezingen en workshops. Teveel haast. En tegelijk was dat ook zo mooi om te zien. Zoveel keuze. Zoveel gehoord. Zoveel gedaan. Ik had 3 lezingen, 8 workshops en theater op het programma staan, over LevendVerlies, LichaamsRuimte en ZiekZijnRuimte. Zomaar even een aantal quotes uit mijn aantekeningen om verder over na te denken.
- het gaat over de (dis)continuiteit van het zelf narratief
- in je eigen netwerk kun je niet meer terecht in deze happy happy facebooktijden
- luisteren alleen is niet voldoende; het gaat over presentie en interventie
- onbereikbaar dichtbij: het is weg en tegelijk ben je er helemaal vervuld van
- de vechtscheiding is vechten en scheiden en scheiden houdt verlies in zich eb dus rouw, maar voor rouw is geen tijd want het conflict neemt alle plek in
- we gaan pas luisteren naar het lichaam als het gaat piepen en daarmee zetten we het lichaam de mes op de keel
- rouw is geen ziekte maar kan wel lijden tot verzuim
Het thema verlies en rouw neemt binnen mijn praktijk een steeds grotere plek in. En dat is zo mooi, want ook dat hoort bij het leven.
Linkenleggen = veranderen = lief hebben. Over verbindend leren
Ineke Pet en Lisa Stevens schrijven om beurten over het unieke concept van ‘Verbindend leren’.
Linkenleggen = veranderen = lief hebben
Ineke schreef in de vorige blog over de film’Down toearth’. En zoals dat wel vaker gaat, valt mijn oog op een artikel in het tijdschrift The Optimist, ‘De aarde die ik liefheb’. Het stuk gaat over hoe een economie gestoeld op geld en concurrentie de natuur vernietigt.Gesteld wordt dat er om tot duurzame oplossingen onderscheid nodig is tussen het probleem en de symptomen. Hoe we economie bedrijven heeft invloed op hoe we met elkaar en de natuur omgaan.En dat doet mij onmiddellijk denken aan de workshop cyclus Verbindend leren.
Organisaties willen graag bestaan uit proactieve, lerende en betrokken mensen. Daarvoor is een oprechte aandacht nodig. Voor ieders bijdrage en groei. De verbinding tussen mensen genereert proactieve energie en veranderingszin. Het probleem in veel organisaties lijkt een tekort aan oprechte aandacht te zijn.Dit leidt tot symptomen zoals bijvoorbeeld weerstand of reactiviteit. In het blad AM (Ouder betrokkenheid op de vrijeschool van Manon Berendse) las ik 5 tips hoe ouders betrokken worden bij de Vrije school. Deze tips kunnen wat mij betreft voor iedere organisatie gelden waar mensen elkaar nodig hebben en willen betrekken bij veranderen en leren.
1. creëer common ground
2. maak tijd vrij
3. blijf in contact met jezelf en elkaar
4. durf van mening te verschillen…maar voorkom bemoeizucht
5. heb lief
Dus, durf jij je eigen betrokkenheid bij veranderen en leren te onderzoeken? Kom dan naar de workshop cyclus Verbindend leren.
Lisa
Meer informatie over de workshop cyclus:
https://youtu.be/J43j_MdssVc
https://www.linkedin.com/in/ineke-pet/detail/recent-activity/posts/
Hoe staat het met het leervemogen in jouw organisatie?
4 workshops over het vergroten van leervermogen in jouw organisatie. 2 kansen in Arnhem en Amsterdam. Doe mee en ontdek wat jij kunt doen. Voor jezelf, je team en je organisatie.
Amsterdam : 22 maart, 26 april, 31 mei, 28 juni 2018
Arnhem: 27 maart, 24 april, 29 mei, 26 juni 2018
Unieke samenwerking tussen twee specialisten op het gebied van leren ontwikkelen en veranderen
Verbindend leren in organisaties
Vier workshops over leervermogen om je voor te bereiden op de toekomst
Onze samenleving verandert in hoog tempo. Dit stelt nieuwe eisen aan organisaties en daarmee aan de mensen die er werken.Het bijhouden van de benodigde veranderingen kan alleen plaatsvinden door groei van binnenuit, in de mensen die de organisatie vormen. Danvindt werkelijke transformatie plaats vanuitpersoonlijk en gedeeldleervermogen.Hoe staat het met het leervermogen in jouw organisatie? Voel jij nog verbinding met de mensen en de doelen?
In deze vier workshops reiken we je geen enorme theoretische verdieping aan.Wel schudden we je op, zetten je aan het denken en laten je ervaren. We gaan ontdekken wat er nodig is om het leervermogen van onszelf en anderen aan te spreken en te vergroten. Onze overtuiging is dat mensen kennis delen en echt leren en transformeren in de relatie met de ander. Dat noemen wij verbindend leren. Welke persoonlijke en inter-persoonlijke kracht is daarbij van belang?Daar gaan we naar op zoek. Dus in deze workshops veel aandacht voor het enige instrument dat er werkelijk toe doet en dat ben jij zelf!
Thema’s
De eerste workshop heeft als thema verbindend leren. Er is altijd een wisselwerking tussen jou en de mensen en dingen in je omgeving. Vaak zijn we bezig iets te willen doen of bereiken, voor elkaar te krijgen. Vaak willen we anderen iets (anders) laten doen of leren en verlang jij er naar te ontdekken hoe je dat voor elkaar kunt krijgen. Anderen mee trekken werkt doorgaans niet. Maar hoe dan wel? We gaan op zoek naar ons eigen ongemak met leren in contact ofwel leren in relatie.
De tweede workshop heeft als thema kwetsbaarheid. Leren brengt onzekere situaties met zich mee, het betekent dan ook risico durven nemen en daarvoor heb je moed nodig, misschien nog wel meer dan nieuwsgierigheid. De moed om kwetsbaar te durven zijn. Hoe creëer je moedige mensen in de organisatie?
De derde workshop gaat over vertrouwen en je eigen waarden. Vertrouwen is essentieel voor een gezonde leeromgeving. Je waarden geven je houvast in tijden van onzekerheid. Kortom het gaat overdurf ik te vertrouwen op mijzelf en vertrouw ik jou. En wat kun jij doen om het (zelf-) vertrouwen te vergroten?
De vierde workshop gaat over de twee bewegingen die van belang zijn bij verbindend leren, je eerlijk uiten en empathisch luisteren naar de ander. Daarnaast speelt veerkracht een belangrijke rol. Het vermogen weer op te staan en door te gaan na een tegenslag. Sterk weer opstaan na een val is dé manier waarop we in de praktijk brengen om met hart en ziel te leven, hoe groot het probleem of de situatie ook is. Dat proces leert ons het meeste over wie we zijn.
Praktische informatie
Voor wie
De vier workshops zijn bedoeld voor leidinggevenden, hr – functionarissen en natuurlijk iedereen die zich aangesproken voelt door het onderwerp. De workshops zijn ook afzonderlijk te volgen.
Waar en wanneer
De workshops worden als cyclus in het voorjaar van 2018 aangeboden op twee locaties. Een in Amsterdam en een Arnhem. De werktijden zijn van 1300 tot 1700 uur.
Data Amsterdam:22 maart, 26 april, 31 mei, 28 juni 2018
Data Arnhem:27 maart, 24 april, 29 mei, 26 juni 2018
Kosten
De kosten bedragen €100 per workshop en €350 als je je bij de start voor de hele cyclus van vier bijeenkomsten inschrijft. Prijzen zijn excl btw.
Inschrijven
Mail naar lisa@atalanta-training.nl met vermelding vande workshops die je wilt volgen samen met je factuurgegevens.
En wie zijn wij?
drs Ineke Pet is bevlogen over de menselijke relatie als basis bij veranderingenin het organiseren van werk, handelen en leren
- Gids en gesprekspartner voor bestuurders en leiders (nieuw organiseren)
- Procesbegeleiding en organisatiekracht bij ontdekken en doorleven van veranderingen
- Coach voor teams of professionals
- Opleiden, trainen en ondernemen
drs Lisa Stevens van Atalanta-training, sr begeleider bij individuele- , team- en organisatieveranderingen met een grote liefde voor mensen,leren en veranderen .
sparringpartner voor HRM, P&O en leidinggevenden
procesbegeleider
trainer, coach, counselor, loopbaanadviseur
Beoordelingsgesprekken….. ik wist niet dat het zo’n impact had….
Vorige week heb ik bij Kemetyl in Soest een workshop verzorgd met als thema de beoordelingsgesprekken. Ik heb al vaker met deze fijne club mensen mogen werken dus kennismaken was niet nodig, we konden meteen aan het werk. En zoals altijd begin ik de workshop met de eigen ervaring. Welke negatieve ervaring heb jij met het zelf beoordeeld worden en wat voor gevoel gaf dat. En wat vind jij zelf het meest lastige bij het beoordelen. Bij de antwoorden zie je haast alle valkuilen die horen bij beoordelen terugkomen.
Aan de hand van een zelfgeschreven casus hebben de leidinggevenden vooraf met hun eigen beoordelingsformulier de fictieve medewerker beoordeeld. In groepjes bespreken ze de beoordeling. En zoals verwacht zijn de verschillen in beoordelen groot. Ieder interpreteert de feiten én het beoordelingsformulier op zijn eigen manier, aan de hand van zijn eigen waarden en normen. Een eyeopener! En als we uiteindelijk gaan oefenen met het voeren van het beoordelingsgesprek merkt iedereen dat je nooit uitgeleerd bent, steeds opnieuw zijn er verrassingen en uitdagingen als je oprecht geïnteresseerd bent in de mens. Voorbereiden, verbinding maken, complimenten geven, liefdevol confronteren, checken, doorvragen, stiltes durven laten vallen, samenvatten, doelen stellen, meehelpen, empathie…..
Bij de evaluatieronde en de vraag wat neem je mee zegt één van de managers: “Ik schrok van wat er allemaal op de flap staat bij welk gevoel hield je over aan je negatieve ervaring met het beoordeeld worden. Nooit gedacht dat het zo’n impact zou hebben. Ik ga meer tijd uittrekken om het gesprek goed voor te bereiden”. Elke verandering begint bij bewustwording. Missie geslaagd.
Op zoek naar je eigen intrinsieke motivatie en kracht.
Gisteren bij het Nobco twee prachtige verhalen gehoord over hoe je je eigen intrinsieke motivatie en kracht kunt ontdekken. Het eerste verhaal was van Anton Philips. “Luister altijd naar je innervoice and trust it”, als het voldoet aan je morele maatstaven. Mijn inziens zijn we veelal verleerd om naar onze eigen innerlijke stem te luisteren. Ons hoofd regeert. En daarmee drijven we vaak af van wat ons werkelijk beweegt, van wat wij te doen hebben hier op aarde. Als je wilt ontdekken wat jouw echt drijft, je bent welkom.
Het tweede verhaal was het levensverhaal van Joseph Oubelkas die op 24 jarige leeftijd zonder bewijs of onderzoek wordt veroordeeld tot 10 jaar celstraf in Marokko. Hij heeft geleerd dat het enige dat hij kon doen om te overleven was op zijn eigen kracht vertrouwen. En zijn moeder speelde daarin een essentiële rol. De kracht van moederliefde is zo bijzonder in zijn verhaal. Het boek dat hij over zijn gevangenistijd geschreven heeft is dan ook een ode aan zijn moeder. Ik was tot tranen toe geroerd, diep geraakt door hoe positief hij nu nog steeds in het leven staat door alles wat hem is overkomen en dat hij nooit heeft opgegeven een positief medemens te zijn en de rol van zijn moeder. En wat hebben we ook gelachten want zijn trieste verhaal vertelt hij met veel humor.
Je hebt altijd een keuze in welke omstandigheden je ook bent. En elke keuze heeft consequenties. Lijd jij of leid jij? Wil jij je eigen leider worden? En ja dat is soms best lastig. Hulp nodig? Neem contact met me op.
2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
Afscheid nemen van mijn moeder,een vrouw die mij heeft geleerd wat kracht is, wat gelijkheid en rechtvaardigheid betekent, 2 waarden die voor mij heel belangrijk zijn. Blij dat we haar zo lang in ons midden mochten hebben, ze zou 18 december 93 jaar zijn geworden. Verdriet omdat ze er niet meer is, niet in dit leven in elk geval. Blij dat ze ons ondanks haar vergevorderde dementie toch nog steeds herkende. Blij dat ik telkens ondanks de zwaarte ook de lichtheid samen met haar kon vinden. Blij dat we als familie haar tot het laatste toe liefdevol hebben kunnen omringen en samen mooi afscheid hebben kunnen nemen. Nu ben ik wees en dat voelt soms als bodemloos, als thuisloos en dat gaat gepaard met gevoel van onrust, dat in golvende bewegingen komt en gaat.
In mijn werk als begeleider van veranderingsprocessen ben ik me steeds verder gaan verdiepen en bekwamen in afscheid nemen, rouw en stervensbegeleiding. De 2 jarige opleiding Stervensbegeleiding van het NIS heb ik in december afgerond en in januari begin ik met Verlieskunde van Herman de Mönnink. En dan kan het gaan om verlies van werk, verlies door ziekte, verlies van relaties door echtscheiding of de dood . In 2017 heb ik ook De bron van secure base bij Jakob van Wielink gevolgd . In stilte heb ik de thema’s van de transitiecirkel doorleefd en me er opnieuw mee verbonden.
En 2017 is niet alleen het jaar geweest van verlies en rouw maar ook van een nieuwe relatie, de eerste weer na het overlijden van Hans in 2014. Je hart weer open stellen voor een nieuwe liefde, weer opnieuw verbinden en intimiteit toelaten en ervaren met alles wat daar bij hoort, van vlinders in de buik , tot knopen in de buik, van in de wolken zijn en weer op aarde komen, van tranen van geluk en van tranen van verdriet, van kwetsbaarheid en kracht, van autonomie en verbinding. En dat weer allemaal voelen, er bij stil staan, onderzoeken en het er samen over hebben. Ik blijf leren in dit mooie leven.
In 2017 heb ik ook afscheid genomen van klanten en ben ik ook weer nieuwe verbindingen aangegaan. Ik wil iedereen met wie ik heb mogen samenwerken bedanken voor alles wat we samen gedeeld hebben. In 2018 zullen alle bovengenoemde thema’s in mijn werk terug komen. Ik hou je op de hoogte.
Ik wens ons allemaal een mooi nieuw liefdevol jaar toe in goede gezondheid, vol inspiratie,succes en geluk. Ode to joy . Klik eens naar deze prachtige flash mob Een muziekstuk om van te genieten.
‘Wees beleefd’ leidde tot faalangst
Ik heb Tonnie (niet zijn echte naam) al verschillende keren gesproken. Ook over zijn angst, faalangst. En zijn angst om afgewezen te worden. Dat zit diep. Het is steeds opnieuw onderwerp van gesprek. En deze angsten zijn de reden waarom hij hulp vragen zo lastig vindt. En dus vraagt hij niet, doet alles alleen, deelt niet en geeft ook niet aan wanneer een klus lastig is, want hij wil niemand tot last zijn. En het resultaat is dat hij doordat hij niet communiceert anderen juist wel tot ‘last’ is. Hij weet, met zijn hoofd, dat iedereen hem wil helpen, maar zijn angst is groter dan zijn vertrouwen in mensen.
Ik vraag waar deze oerangst vandaan komt? Hoe zijn jeugd was in het dorp waar hij opgroeide? Hij zegt meteen, oh nee dat is het niet, ik ben een derde generatiekind en ben volledig geaccepteerd in het dorp. En ik vraag en hoe was dat dan voor je ouders en je opa en oma.? Wat was de boodschap die ze jou meegegeven hebben? En dat is het stil, komen de tranen, en dan begint hij te stamelen en zegt de boodschap van mijn oma was “respecteer en wees beleefd”, maar in dat wees beleefd zit iets onderdanigs, van je moet je voegen, je niet laten horen, niet laten zien, anders hoor je er niet bij. De tranen stromen. Zijn lieve oma, waar hij zoveel geweest is. Vorige week nog foto’s van haar gezien op facebook en nu hebben we het over haar. Ik vraag waar de tranen vandaan komen? En hij vraagt, maar als het dan allemaal zo diep zit, als het zolang is meegegeven vanuit de familie, is het dan wel te veranderen?
Goede vraag waarop ik bevestigend antwoord. Ja juist wel. Doordat je weet /voelt dat het eigenlijk niet jouw angst is, maar die van je oma, kun je het langzaam gaan loslaten. En dat wil niet zeggen dat je je oma moet loslaten. Nee je eert je oma, want elke keer dat je de angst voelt zeg je ‘dankjewel oma, dat je me waarschuwt’, maar mijn leven is niet jouw leven en jouw angst is niet mijn angst, ik neem mijn eigen beslissing’. En zo neem je langzaam je leven weer in eigen hand.
Langzaam keert de lach terug. ‘Dat is heftig, maar het voelt ook goed. En de traan, dat zijn nu tranen van ontroering. Het liefste zou ik nu vrij nemen maar ik moet terug naar mijn werk, er is teveel te doen’. En dan vraag ik of ze in het dorp begraven ligt. Ja. Misschien kun je dan voordat je naar het werk gaat even bij haar graf langsgaan en haar bedanken. En dat doet hij.
Recente reacties