Een terugblik.

Ik ben dankbaar voor alle mooie mensen die k heb mogen ontmoeten en met wie ik heb mogen werken. Mensen die hun ziel en zaligheid met mij wilde delen. Dankbaar voor alle goede vrienden en familie  die samen met mij het 10 jarig bestaan van Atalanta gevierd hebben.  Dankbaar dat ik ook na 10 jaar nog steeds vol passie met mijn werk bezig kan en mag zijn.  Dankbaar dat ik in goede gezondheid leef omringd met lieve mensen. Dankbaar dat ik de zon kan voelen op mijn huid, de vogeltjes kan horen fluiten, kan genieten van de natuur om me heen, de geur op kan snuiven van bloemen en de smaak proeven van heerlijk eten.  Ik ben dankbaar.

Ik wil graag afscheid nemen van mijn schuldgevoel naar Hans toe, dat ik niet genoeg gedaan heb om hem te ondersteunen in zijn dementieproces en van het schuldgevoel dat ik ondanks alles heb nadat we mijn moeder van 92 in een verpleeghuis hebben moeten plaatsen. Hadden we het toch niet anders kunnen doen…. Ik wil graag afscheid nemen van het gevoel dat af en toe opsteekt van niet goed genoeg te zijn.  Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen. Aan niemand. En vooral niet aan mezelf. Voor ingewijden: Ik geef mezelf het vierde hartje van het klavertje vier. Voor niet ingewijden: vraag per mail de betekenis.