2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
Afscheid nemen van mijn moeder,een vrouw die mij heeft geleerd wat kracht is, wat gelijkheid en rechtvaardigheid betekent, 2 waarden die voor mij heel belangrijk zijn. Blij dat we haar zo lang in ons midden mochten hebben, ze zou 18 december 93 jaar zijn geworden. Verdriet omdat ze er niet meer is, niet in dit leven in elk geval. Blij dat ze ons ondanks haar vergevorderde dementie toch nog steeds herkende. Blij dat ik telkens ondanks de zwaarte ook de lichtheid samen met haar kon vinden. Blij dat we als familie haar tot het laatste toe liefdevol hebben kunnen omringen en samen mooi afscheid hebben kunnen nemen. Nu ben ik wees en dat voelt soms als bodemloos, als thuisloos en dat gaat gepaard met gevoel van onrust, dat in golvende bewegingen komt en gaat.
In mijn werk als begeleider van veranderingsprocessen ben ik me steeds verder gaan verdiepen en bekwamen in afscheid nemen, rouw en stervensbegeleiding. De 2 jarige opleiding Stervensbegeleiding van het NIS heb ik in december afgerond en in januari begin ik met Verlieskunde van Herman de Mönnink. En dan kan het gaan om verlies van werk, verlies door ziekte, verlies van relaties door echtscheiding of de dood . In 2017 heb ik ook De bron van secure base bij Jakob van Wielink gevolgd . In stilte heb ik de thema’s van de transitiecirkel doorleefd en me er opnieuw mee verbonden.
En 2017 is niet alleen het jaar geweest van verlies en rouw maar ook van een nieuwe relatie, de eerste weer na het overlijden van Hans in 2014. Je hart weer open stellen voor een nieuwe liefde, weer opnieuw verbinden en intimiteit toelaten en ervaren met alles wat daar bij hoort, van vlinders in de buik , tot knopen in de buik, van in de wolken zijn en weer op aarde komen, van tranen van geluk en van tranen van verdriet, van kwetsbaarheid en kracht, van autonomie en verbinding. En dat weer allemaal voelen, er bij stil staan, onderzoeken en het er samen over hebben. Ik blijf leren in dit mooie leven.
In 2017 heb ik ook afscheid genomen van klanten en ben ik ook weer nieuwe verbindingen aangegaan. Ik wil iedereen met wie ik heb mogen samenwerken bedanken voor alles wat we samen gedeeld hebben. In 2018 zullen alle bovengenoemde thema’s in mijn werk terug komen. Ik hou je op de hoogte.
Ik wens ons allemaal een mooi nieuw liefdevol jaar toe in goede gezondheid, vol inspiratie,succes en geluk. Ode to joy . Klik eens naar deze prachtige flash mob Een muziekstuk om van te genieten.
‘Wees beleefd’ leidde tot faalangst
Ik heb Tonnie (niet zijn echte naam) al verschillende keren gesproken. Ook over zijn angst, faalangst. En zijn angst om afgewezen te worden. Dat zit diep. Het is steeds opnieuw onderwerp van gesprek. En deze angsten zijn de reden waarom hij hulp vragen zo lastig vindt. En dus vraagt hij niet, doet alles alleen, deelt niet en geeft ook niet aan wanneer een klus lastig is, want hij wil niemand tot last zijn. En het resultaat is dat hij doordat hij niet communiceert anderen juist wel tot ‘last’ is. Hij weet, met zijn hoofd, dat iedereen hem wil helpen, maar zijn angst is groter dan zijn vertrouwen in mensen.
Ik vraag waar deze oerangst vandaan komt? Hoe zijn jeugd was in het dorp waar hij opgroeide? Hij zegt meteen, oh nee dat is het niet, ik ben een derde generatiekind en ben volledig geaccepteerd in het dorp. En ik vraag en hoe was dat dan voor je ouders en je opa en oma.? Wat was de boodschap die ze jou meegegeven hebben? En dat is het stil, komen de tranen, en dan begint hij te stamelen en zegt de boodschap van mijn oma was “respecteer en wees beleefd”, maar in dat wees beleefd zit iets onderdanigs, van je moet je voegen, je niet laten horen, niet laten zien, anders hoor je er niet bij. De tranen stromen. Zijn lieve oma, waar hij zoveel geweest is. Vorige week nog foto’s van haar gezien op facebook en nu hebben we het over haar. Ik vraag waar de tranen vandaan komen? En hij vraagt, maar als het dan allemaal zo diep zit, als het zolang is meegegeven vanuit de familie, is het dan wel te veranderen?
Goede vraag waarop ik bevestigend antwoord. Ja juist wel. Doordat je weet /voelt dat het eigenlijk niet jouw angst is, maar die van je oma, kun je het langzaam gaan loslaten. En dat wil niet zeggen dat je je oma moet loslaten. Nee je eert je oma, want elke keer dat je de angst voelt zeg je ‘dankjewel oma, dat je me waarschuwt’, maar mijn leven is niet jouw leven en jouw angst is niet mijn angst, ik neem mijn eigen beslissing’. En zo neem je langzaam je leven weer in eigen hand.
Langzaam keert de lach terug. ‘Dat is heftig, maar het voelt ook goed. En de traan, dat zijn nu tranen van ontroering. Het liefste zou ik nu vrij nemen maar ik moet terug naar mijn werk, er is teveel te doen’. En dan vraag ik of ze in het dorp begraven ligt. Ja. Misschien kun je dan voordat je naar het werk gaat even bij haar graf langsgaan en haar bedanken. En dat doet hij.
Rauw verdriet en helende tranen
Coaching bij Bep&Fatima
Helende tranen
“Kun jij een alleenstaande vrouw begeleiden. Ik vraag het jou want ik weet dat je de opleiding doet rouw-en stervensbegeleiding en deze vrouw is haar kind verloren, in de rouw, zonder werk en ze wil graag hulp”.
Slik. Een kind verloren. Dat is niet niks, dat is misschien wel het grootste verlies dat iemand kan hebben.
We plannen een kennismakingsafspraak in…. kijken of het klikt. En dat doet het…van begin af aan. De vrouw van 42, laat ik haar Emma noemen, komt heel onzeker over. Ze is na de dood van haar zoontje van 2 jaar, Robin, die ze alleen opvoedde, vooral veel alleen geweest. Ze heeft maar een heel klein netwerk. Ze is bang om over haar verdriet te praten omdat ze bang is dat het verdriet er niet mag zijn, dat ze het weg moet stoppen en dat kan ze niet. De tranen komen als vanzelf en ze voelt dat het mag, dat het goed is. Dat over Robin praten, om Robin huilen, huilen om dat wat er niet meer is, om dat wat haar zoveel vreugde gaf, dat dat helpt om weer de wereld in te gaan.
In de eerste gesprekken was er vooral ruimte voor het verlies van Robin, voor verdriet, voor de tranen. En langzaam aan ontstaat er meer ruimte voor haarzelf.
Ze wil graag weer iets gaan doen, maar wat? Samen ontdekken we dat een van haar kernkwaliteiten gastvrijheid is, dat ze graag in de detailhandel of horeca zou willen werken. Ik opper een werkervaringsplaats via de gemeente. En via de gemeente, die haar heel erg steunt, loopt ze nu twee dagen in de week stage in De Wereldkeuken.
Ik begeleid haar nog even verder op haar pad. De onzekere vrouw die ze leek te zijn bloeit op en wordt met de dag krachtiger. Mooi om zo’n proces naar heelheid te mogen begeleiden. Dankjewel Emma. 
Aandacht…. helpt
Soms gebeurd er een beetje veel en denk je helllupp hoe kan ik aan iedereen de aandacht en liefde geven die ze verdienen. We hebben net mijn moeder verhuisd naar een verzorgingstehuis. Dat waren/zijn emotionele dagen waarin afscheid en loslaten centraal staat op vele verschillende diepe lagen. Dan ben ik nu bij een vriendin die in haar eigen huis mishandeld is door haar eigen gasten. Er zijn, gesprekken voeren, hoe nu verder, aandacht en liefde geven. Een andere vriendin loop al meer dan een half jaar met een rug die maar niet beter wil worden wat ze ook doet. Ook voor haar probeer ik er te zijn. Samen kleine wandeling maken, gesprekken voeren en vooral proberen positief te blijven. Iemand die haar moeder net is verloren. Een andere die de diagnose parkinson heeft gekregen. Weer een andere vriendin heeft al lang geen ouders meer, nog maar 1 broer en die heeft longkanker niet lang meer te leven en daar komen nu ook nog epileptische aanvallen bij. En zo kan ik nog even doorgaan. En ik zie het tegelijk ook bij mensen om me heen. In hun omgeving gebeurt ook heel veel. Liefde, aandacht, een kaartje, een appje, boodschappen doen, zodat mensen voelen dat ze er niet alleen voor staan. Samen zijn we sterk. Liefde heelt.
alweer een enthousiaste klant
Aanbeveling: Lisa Stevens als coach
Ik heb een coaching traject gehad met Lisa Stevens.
Wegens een bijna slechte beoordeling werd door mijn werkgever geadviseerd om een coach te nemen, personeelszaken had goede ervaringen met Lisa Stevens, na een intake gesprek met Lisa, het klikte meteen, werd Lisa mijn coach.
Om niet tot in details te treden, mijn grote probleem was dat ik niet in het leven durfde te staan, uiteraard een conclusie waar ik niet zelf op kwam maar wat tot dan toe verstrekkende gevolgen had voor mijn werk en privé.
Door de methodes en inzichten van Lisa is het me uiteindelijk gelukt om dit te onderkennen en er daadwerkelijk wat aan te doen.
Of het nu werk of privé is , ik heb er veel van geleerd en merk aan mijn omgeving dat ik anders in het leven sta.
Buiten dat Lisa heeft gezorgd voor deze omwenteling is het ook fijn om Lisa als coach te hebben.
23-11-15, FW
stresstest
Werk en stress?
Instructie: beoordeel hoe vaak iedere situatie je hindert in je werk.
Gebruik een schaal van 1 tot 9 om de situaties te beoordelen, de score 1 betekent zeldzaam, score 9 constant. Tel de scores op voor een totaalscore.
Machteloosheid. |
| |
1. Ik kan de problemen die mij worden toegewezen niet oplossen. |
| |
2. Ik zit klem in een baan zonder vooruitzichten. |
| |
3. Ik ben niet in staat beslissingen die mij beïnvloeden op te lossen. |
| |
4. Ik word misschien ontslagen en daar kan ik niet aan doen. |
| |
Inadequate informatie. |
| |
5. De reikwijdte en de verantwoordelijkheden van mijn baan zijn mij niet duidelijk. |
| |
6. Ik heb niet de informatie die ik nodig heb om het goed te doen. |
| |
7. Mensen met wie ik werk begrijpen niet wat mijn rol in het geheel is. |
| |
8. Ik begrijp het doel van mijn werk niet |
| |
Conflict. |
| |
9. Ik zit er middenin. |
| |
10. Ik moet aan conflicterende vragen tegemoet komen. |
| |
11. Ik ben het niet eens met mensen op het werk. |
| |
12. Ik moet procedures aan mijn laars lappen om het werk voor elkaar te krijgen. |
| |
Ondermijnende collegiale verhoudingen. |
| |
13. Collega`s ondermijnen me. |
| |
14. De leiding trekt sommige mensen voor. |
| |
15. Machtspolitiek hindert me in de uitoefening van mijn werk. |
| |
16. Mensen concurreren met elkaar in plaats van samen te werken. |
| |
Overbelasting. |
| |
17. Mijn werk belast mij in mijn privéleven. |
| |
18. Ik heb teveel te doen en te weinig tijd om het te doen. |
| |
19. Ik moet mijn werk mee naar huis nemen. |
| |
20. De hoeveelheid werk die ik heb oefent een negatieve invloed uit op de kwaliteit van mijn werk. |
| |
Verveling. |
| |
21. Ik heb te weinig te doen. |
|
|
22. Ik ben overgekwalificeerd voor het werk dat ik doe. |
|
|
23. Mijn werk is niet uitdagend. |
|
|
24. Het grootste gedeelte van mijn tijd besteed ik aan routinezaken. |
|
|
Slechte feedback. |
| |
25. Ik weet niet wat ik goed of fout doe. |
| |
26. Ik weet niet wat mijn baas vindt van mijn werk. |
| |
27. Ik krijg informatie te laat om ernaar te handelen. |
| |
28. Ik zie geen resultaten van mijn werk. |
| |
Straf. |
| |
29. Mijn baas is kritisch. |
| |
30. Iemand anders strijkt met de eer van mijn werk. |
| |
31. Mijn werk wordt niet gewaardeerd. |
| |
32. Ik krijg de schuld van andermans fouten. |
| |
Vervreemding. |
|
33. Ik ben geïsoleerd van de anderen. |
|
34. Ik ben slechts een miniem radertje in de gehele organisatie. |
|
35. Ik deel niet veel met mijn collega`s |
|
36. Ik vermijd mensen te vertellen waar ik werk of wat ik doe. |
|
Tweeslachtigheid. |
|
37. De regels veranderen continu. |
|
38. Ik weet niet wat er van mij verwacht wordt. |
|
39. Er is geen relatie tussen hoe ik werk en het succes van mijn werk. |
|
40. Prioriteiten die ik moet stellen, zijn voor mij onduidelijk. |
|
Gebrek aan beloning. |
|
41. Mijn werk geeft geen voldoening. |
|
42. Ik heb weinig echte successen. |
|
43. Mijn carrièreprognose is niet uitgekomen. |
|
44. Ik krijg geen respect. |
|
Waardeconflict. |
|
45. Ik moet sjoemelen met mijn waarden. |
|
46. Mensen keuren af wat ik doe. |
|
47. Ik geloof niet in de instelling/organisatie. |
|
48. Mijn hart ligt niet in mijn werk. |
|
Score:
48-168 weinig stress, laag risico op burnout: neem preventieve actie.
169-312 Gemiddeld: ontwikkel een plan om probleemgebieden aan te pakken.
313-432 Hoog: correctieve actie is noodzakelijk.
Recente reacties