2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
Afscheid nemen van mijn moeder,een vrouw die mij heeft geleerd wat kracht is, wat gelijkheid en rechtvaardigheid betekent, 2 waarden die voor mij heel belangrijk zijn. Blij dat we haar zo lang in ons midden mochten hebben, ze zou 18 december 93 jaar zijn geworden. Verdriet omdat ze er niet meer is, niet in dit leven in elk geval. Blij dat ze ons ondanks haar vergevorderde dementie toch nog steeds herkende. Blij dat ik telkens ondanks de zwaarte ook de lichtheid samen met haar kon vinden. Blij dat we als familie haar tot het laatste toe liefdevol hebben kunnen omringen en samen mooi afscheid hebben kunnen nemen. Nu ben ik wees en dat voelt soms als bodemloos, als thuisloos en dat gaat gepaard met gevoel van onrust, dat in golvende bewegingen komt en gaat.
In mijn werk als begeleider van veranderingsprocessen ben ik me steeds verder gaan verdiepen en bekwamen in afscheid nemen, rouw en stervensbegeleiding. De 2 jarige opleiding Stervensbegeleiding van het NIS heb ik in december afgerond en in januari begin ik met Verlieskunde van Herman de Mönnink. En dan kan het gaan om verlies van werk, verlies door ziekte, verlies van relaties door echtscheiding of de dood . In 2017 heb ik ook De bron van secure base bij Jakob van Wielink gevolgd . In stilte heb ik de thema’s van de transitiecirkel doorleefd en me er opnieuw mee verbonden.
En 2017 is niet alleen het jaar geweest van verlies en rouw maar ook van een nieuwe relatie, de eerste weer na het overlijden van Hans in 2014. Je hart weer open stellen voor een nieuwe liefde, weer opnieuw verbinden en intimiteit toelaten en ervaren met alles wat daar bij hoort, van vlinders in de buik , tot knopen in de buik, van in de wolken zijn en weer op aarde komen, van tranen van geluk en van tranen van verdriet, van kwetsbaarheid en kracht, van autonomie en verbinding. En dat weer allemaal voelen, er bij stil staan, onderzoeken en het er samen over hebben. Ik blijf leren in dit mooie leven.
In 2017 heb ik ook afscheid genomen van klanten en ben ik ook weer nieuwe verbindingen aangegaan. Ik wil iedereen met wie ik heb mogen samenwerken bedanken voor alles wat we samen gedeeld hebben. In 2018 zullen alle bovengenoemde thema’s in mijn werk terug komen. Ik hou je op de hoogte.
Ik wens ons allemaal een mooi nieuw liefdevol jaar toe in goede gezondheid, vol inspiratie,succes en geluk. Ode to joy . Klik eens naar deze prachtige flash mob Een muziekstuk om van te genieten.
Rauw verdriet en helende tranen
Coaching bij Bep&Fatima
Helende tranen
“Kun jij een alleenstaande vrouw begeleiden. Ik vraag het jou want ik weet dat je de opleiding doet rouw-en stervensbegeleiding en deze vrouw is haar kind verloren, in de rouw, zonder werk en ze wil graag hulp”.
Slik. Een kind verloren. Dat is niet niks, dat is misschien wel het grootste verlies dat iemand kan hebben.
We plannen een kennismakingsafspraak in…. kijken of het klikt. En dat doet het…van begin af aan. De vrouw van 42, laat ik haar Emma noemen, komt heel onzeker over. Ze is na de dood van haar zoontje van 2 jaar, Robin, die ze alleen opvoedde, vooral veel alleen geweest. Ze heeft maar een heel klein netwerk. Ze is bang om over haar verdriet te praten omdat ze bang is dat het verdriet er niet mag zijn, dat ze het weg moet stoppen en dat kan ze niet. De tranen komen als vanzelf en ze voelt dat het mag, dat het goed is. Dat over Robin praten, om Robin huilen, huilen om dat wat er niet meer is, om dat wat haar zoveel vreugde gaf, dat dat helpt om weer de wereld in te gaan.
In de eerste gesprekken was er vooral ruimte voor het verlies van Robin, voor verdriet, voor de tranen. En langzaam aan ontstaat er meer ruimte voor haarzelf.
Ze wil graag weer iets gaan doen, maar wat? Samen ontdekken we dat een van haar kernkwaliteiten gastvrijheid is, dat ze graag in de detailhandel of horeca zou willen werken. Ik opper een werkervaringsplaats via de gemeente. En via de gemeente, die haar heel erg steunt, loopt ze nu twee dagen in de week stage in De Wereldkeuken.
Ik begeleid haar nog even verder op haar pad. De onzekere vrouw die ze leek te zijn bloeit op en wordt met de dag krachtiger. Mooi om zo’n proces naar heelheid te mogen begeleiden. Dankjewel Emma. 
Aandacht…. helpt
Soms gebeurd er een beetje veel en denk je helllupp hoe kan ik aan iedereen de aandacht en liefde geven die ze verdienen. We hebben net mijn moeder verhuisd naar een verzorgingstehuis. Dat waren/zijn emotionele dagen waarin afscheid en loslaten centraal staat op vele verschillende diepe lagen. Dan ben ik nu bij een vriendin die in haar eigen huis mishandeld is door haar eigen gasten. Er zijn, gesprekken voeren, hoe nu verder, aandacht en liefde geven. Een andere vriendin loop al meer dan een half jaar met een rug die maar niet beter wil worden wat ze ook doet. Ook voor haar probeer ik er te zijn. Samen kleine wandeling maken, gesprekken voeren en vooral proberen positief te blijven. Iemand die haar moeder net is verloren. Een andere die de diagnose parkinson heeft gekregen. Weer een andere vriendin heeft al lang geen ouders meer, nog maar 1 broer en die heeft longkanker niet lang meer te leven en daar komen nu ook nog epileptische aanvallen bij. En zo kan ik nog even doorgaan. En ik zie het tegelijk ook bij mensen om me heen. In hun omgeving gebeurt ook heel veel. Liefde, aandacht, een kaartje, een appje, boodschappen doen, zodat mensen voelen dat ze er niet alleen voor staan. Samen zijn we sterk. Liefde heelt.
19 oktober Afscheid nemen en rouw.
Thema: Over afscheid nemen en rouw. Én verdriet
“Geboren worden, opgroeien en leven is óók een reis van verlies lijden (…), persoonlijke verliezen kleuren ons leven, ze vragen als het ware om een ‘antwoord’ zodat we perspectief kunnen zien en ervaren” (Met zoveel liefde heb ik van je gehouden – Jakob van Wielink)
Onder het genot van een heerlijke kop zelfgemaakt soep met brood zullen we kijken met welke verliezen jij geconfronteerd bent geweest en hoe je daar mee bent omgegaan. Dat kan verlies van werk zijn, van lichaamsfuncties, van mensen. Faillissementen, reorganisaties, ziekte, echtscheiding, overlijden …. niemand wordt gespaard. De een krijgt er vroeger mee te maken, meer mee te maken, maar uiteindelijk overkomt het ons allemaal. Er komt altijd een moment van afscheid nemen. En hoe doe je dat dan? Is er wel een goede manier? Wat kunnen we leren van elkaar? Daar gaat deze avond over. Samen een goed gesprek.
Inloop tussen 17.45 en 18.00 uur
!8.00 – 20.00, soep, brood en een goed gesprek.
We zitten met maximaal 10 mensen rondom de tafel.
Kosten € 35 incl alles. Opgeven kan tot een week van tevoren. Dieetwensen graag doorgeven.
lisa@atalanta-training.nl
In memoriam Hans te Lintelo :alles vergaat, behalve de liefde
Alles vergaat, behalve de liefde
In Memoriam Hans te Lintelo
08-02-1943 – 25-07-2014
Huil niet bij mijn graf.
Ik ben er niet; ik slaap er niet.
Ik ben de wind uit duizend richtingen.
Ik ben de diamanten glinstering van de sneeuw.
Ik ben het zonlicht op het rijpe graan.
Ik ben de zachte najaarsregen.
Huil niet bij mijn graf.
Ik ben er niet. Ik ben niet dood.
Uit: De Spirituele reis van de vreedzame krijger
Vandaag twee jaar geleden is Hans gestorven. Hans mijn maatje. Mijn creatieve introverte levensgenieter, belezen, kunstzinnig, stijlvol,gentleman, en altijd stond hij voor me klaar. Ik mis hem nog steeds. Soms meer, soms minder. De pijn, het verdriet, het gemis is in deze twee jaar veranderd. Het verandert van vorm, van intensiteit, van gevoel, is niet meer elke dag op de voorgrond aanwezig en dan in een keer is het er weer in volle hevigheid. Het is er. Het is in mij. En tegelijkertijd leef ik door en ben ik gelukkig. Soms meer, soms minder.
Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier en mijn manier is het verdriet en de pijn in de ogen kijken, niet er voor weglopen maar de confrontatie aangaan. En durven leunen op hele fijne mensen om me heen.
Ellen Warmond:
….
niets verandert
wat je niet zelf verandert
neem de tijd die je eigendom is
in je eigen hand en je hand
weg van je ogen
En zo ben ik alleen naar Barcelona geweest, heb ik vorig jaar rond deze tijd alleen door Spanje gereisd, en alle reizen zaten vol rituelen en symboliek. De vlinder was er steeds bij. Telkens weer. Ook heb ik een traject afscheid en overgang gedaan en ben ik nu bezig met de professionele opleiding voor stervens- en rouwbegeleiding. Mijn eigen ervaringen met dementie zowel bij Hans als bij mijn moeder, de dood van mijn vader en van Hans, van afscheid nemen, van rouw en verdriet hebben mij sterker gemaakt en hebben mij geleerd dat ik ook hierin een hulp en steunpilaar voor anderen kan zijn; een coach in veranderingsprocessen. Hans zou trots op me zijn! Zeker weten.
Je komt en gaat
en laat
een spoor van je gelaat
op mijn netvlies achter.
Je gaat en komt
en laat
de woorden uit je mond
in mijn oren achter.
Je komt en gaat
en laat
jouw liefde
in mij achter
de eerste 8 regels uit Welkom van Henk Jongerius
liefde doet leven
Lisa
Recente reacties