2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
2017; een jaar van afscheid nemen en opnieuw verbinden, van verdriet en nieuw geluk
Afscheid nemen van mijn moeder,een vrouw die mij heeft geleerd wat kracht is, wat gelijkheid en rechtvaardigheid betekent, 2 waarden die voor mij heel belangrijk zijn. Blij dat we haar zo lang in ons midden mochten hebben, ze zou 18 december 93 jaar zijn geworden. Verdriet omdat ze er niet meer is, niet in dit leven in elk geval. Blij dat ze ons ondanks haar vergevorderde dementie toch nog steeds herkende. Blij dat ik telkens ondanks de zwaarte ook de lichtheid samen met haar kon vinden. Blij dat we als familie haar tot het laatste toe liefdevol hebben kunnen omringen en samen mooi afscheid hebben kunnen nemen. Nu ben ik wees en dat voelt soms als bodemloos, als thuisloos en dat gaat gepaard met gevoel van onrust, dat in golvende bewegingen komt en gaat.
In mijn werk als begeleider van veranderingsprocessen ben ik me steeds verder gaan verdiepen en bekwamen in afscheid nemen, rouw en stervensbegeleiding. De 2 jarige opleiding Stervensbegeleiding van het NIS heb ik in december afgerond en in januari begin ik met Verlieskunde van Herman de Mönnink. En dan kan het gaan om verlies van werk, verlies door ziekte, verlies van relaties door echtscheiding of de dood . In 2017 heb ik ook De bron van secure base bij Jakob van Wielink gevolgd . In stilte heb ik de thema’s van de transitiecirkel doorleefd en me er opnieuw mee verbonden.
En 2017 is niet alleen het jaar geweest van verlies en rouw maar ook van een nieuwe relatie, de eerste weer na het overlijden van Hans in 2014. Je hart weer open stellen voor een nieuwe liefde, weer opnieuw verbinden en intimiteit toelaten en ervaren met alles wat daar bij hoort, van vlinders in de buik , tot knopen in de buik, van in de wolken zijn en weer op aarde komen, van tranen van geluk en van tranen van verdriet, van kwetsbaarheid en kracht, van autonomie en verbinding. En dat weer allemaal voelen, er bij stil staan, onderzoeken en het er samen over hebben. Ik blijf leren in dit mooie leven.
In 2017 heb ik ook afscheid genomen van klanten en ben ik ook weer nieuwe verbindingen aangegaan. Ik wil iedereen met wie ik heb mogen samenwerken bedanken voor alles wat we samen gedeeld hebben. In 2018 zullen alle bovengenoemde thema’s in mijn werk terug komen. Ik hou je op de hoogte.
Ik wens ons allemaal een mooi nieuw liefdevol jaar toe in goede gezondheid, vol inspiratie,succes en geluk. Ode to joy . Klik eens naar deze prachtige flash mob Een muziekstuk om van te genieten.
‘Wees beleefd’ leidde tot faalangst
Ik heb Tonnie (niet zijn echte naam) al verschillende keren gesproken. Ook over zijn angst, faalangst. En zijn angst om afgewezen te worden. Dat zit diep. Het is steeds opnieuw onderwerp van gesprek. En deze angsten zijn de reden waarom hij hulp vragen zo lastig vindt. En dus vraagt hij niet, doet alles alleen, deelt niet en geeft ook niet aan wanneer een klus lastig is, want hij wil niemand tot last zijn. En het resultaat is dat hij doordat hij niet communiceert anderen juist wel tot ‘last’ is. Hij weet, met zijn hoofd, dat iedereen hem wil helpen, maar zijn angst is groter dan zijn vertrouwen in mensen.
Ik vraag waar deze oerangst vandaan komt? Hoe zijn jeugd was in het dorp waar hij opgroeide? Hij zegt meteen, oh nee dat is het niet, ik ben een derde generatiekind en ben volledig geaccepteerd in het dorp. En ik vraag en hoe was dat dan voor je ouders en je opa en oma.? Wat was de boodschap die ze jou meegegeven hebben? En dat is het stil, komen de tranen, en dan begint hij te stamelen en zegt de boodschap van mijn oma was “respecteer en wees beleefd”, maar in dat wees beleefd zit iets onderdanigs, van je moet je voegen, je niet laten horen, niet laten zien, anders hoor je er niet bij. De tranen stromen. Zijn lieve oma, waar hij zoveel geweest is. Vorige week nog foto’s van haar gezien op facebook en nu hebben we het over haar. Ik vraag waar de tranen vandaan komen? En hij vraagt, maar als het dan allemaal zo diep zit, als het zolang is meegegeven vanuit de familie, is het dan wel te veranderen?
Goede vraag waarop ik bevestigend antwoord. Ja juist wel. Doordat je weet /voelt dat het eigenlijk niet jouw angst is, maar die van je oma, kun je het langzaam gaan loslaten. En dat wil niet zeggen dat je je oma moet loslaten. Nee je eert je oma, want elke keer dat je de angst voelt zeg je ‘dankjewel oma, dat je me waarschuwt’, maar mijn leven is niet jouw leven en jouw angst is niet mijn angst, ik neem mijn eigen beslissing’. En zo neem je langzaam je leven weer in eigen hand.
Langzaam keert de lach terug. ‘Dat is heftig, maar het voelt ook goed. En de traan, dat zijn nu tranen van ontroering. Het liefste zou ik nu vrij nemen maar ik moet terug naar mijn werk, er is teveel te doen’. En dan vraag ik of ze in het dorp begraven ligt. Ja. Misschien kun je dan voordat je naar het werk gaat even bij haar graf langsgaan en haar bedanken. En dat doet hij.
Atalanta 10 jaar 6-7-2006 – 6-7-2016
6 juli 2006 was de inschrijvingsdatum voor Atalanta bij de Kamer Van Koophandel. We, Hans en ik, vonden dat een mooie datum want op 6 juli 1990 hebben wij elkaar voor het eerst gekust. Tien Hans in 2014 dementerend was noemde hij 6 juli kusjesdag en het is kusjesdag gebleven. Hans is in 2014 gestorven. Atalanta, ik, ging door. 6 juli 2016 bestaat Atalanta 10 jaar en het is ook kusjesdag, ook zonder Hans. Ik heb de dag in ons geliefde Spanje gevierd. Bij terugkomst was mijn huis versierd door mijn buren Co en Teresa met ballonnen met vlinders! Lief he. Met een kleine groep ga ik in september mijn jubileum vieren. Voor alle anderen vier ik dit met 10% korting op een opdracht in 2016. Proost. OP de volgende 10 jaar en dat elke dag kusjesdag mag zijn.
alweer een enthousiaste klant
Aanbeveling: Lisa Stevens als coach
Ik heb een coaching traject gehad met Lisa Stevens.
Wegens een bijna slechte beoordeling werd door mijn werkgever geadviseerd om een coach te nemen, personeelszaken had goede ervaringen met Lisa Stevens, na een intake gesprek met Lisa, het klikte meteen, werd Lisa mijn coach.
Om niet tot in details te treden, mijn grote probleem was dat ik niet in het leven durfde te staan, uiteraard een conclusie waar ik niet zelf op kwam maar wat tot dan toe verstrekkende gevolgen had voor mijn werk en privé.
Door de methodes en inzichten van Lisa is het me uiteindelijk gelukt om dit te onderkennen en er daadwerkelijk wat aan te doen.
Of het nu werk of privé is , ik heb er veel van geleerd en merk aan mijn omgeving dat ik anders in het leven sta.
Buiten dat Lisa heeft gezorgd voor deze omwenteling is het ook fijn om Lisa als coach te hebben.
23-11-15, FW
de wijsheid van 25
”Het is best moeilijk om eerlijk te blijven als je je hele leven lang al gelogen hebt. En als je dan de waarheid vertelt word je genaaid. Het voordeel van liegen is dat je je beter voor kunt doen zodat je minder gekwetst wordt, maar ja ze komen er toch vanzelf een keer achter en dan wordt dat ikje nog veel kleiner”. Dit zijn de woorden van een jongen van 25 jaar. Hoe wijs kun je zijn met 25 jaar. Mijn hart slaat dan echt een slag over. Het is heel triest om te zien hoe iemand tot zo’n wijsheid komt. Het is mooi om te zien hoe iemand anders wil en dat de leugen geen vrije keuze was maar een overlevingsstrategie. En dat er nu een andere keuze is. “Het doet pijn om mezelf te zien. Ik wil wel veranderen, maar bij tegenslag val ik zo weer in een ander patroon. Tussen willen en doen zit een berg van verschil. Maar ik wil écht!” Hij mag alle twijfels, tranen en verdriet laten zien. Met de wijsheid van 52 probeer ik hem een helpende hand te bieden, een hand die aangeraakt en aangepakt wordt. Want ook hij weet dat de daden van nu de toekomst bepalen.
Posted in Counseling, Loopbaanadvies, Persoonlijke effectiviteit | 
begeleiden, coaching, geluk, groeien, hart, onmacht, stressAls de onmacht je te machtig wordt….
Wat doe jij als de onmacht je te machtig wordt? Wat doe jij als je je kop telkens stoor? Wat doe jij als ze steeds maar niet naar je willen luisteren? Wat doe jij als je moedeloos wordt? Wat doe jij bij conflicten? Ga je huilen? Slaan? Ruzie maken? Loop je weg? En helpt dat?
Of denk je, en nu is het afgelopen. Ik wil dit zo niet meer. En durf je jezelf in de spiegel aan te kijken en te zeggen: de ander is niet het probleem, ik heb een probleem, Ik heb een probleem in hoe ik omga met deze situatie. En ik wil dit probleem oplossen. Ik wil er van leren. Wil je leren weer macht te krijgen over de onmacht? Maak dan eens een kennismakingsafspraak waarin we kunnen kijken of ik je kan helpen met andere ogen naar dezelfde situaties te kijken zodat je persoonlijke effectiviteit toeneemt, de stress afneemt, en je een gelukkiger leven leidt waarin jij zelf weer de baas bent, waarin jezelf weer aan het stuur staat. Bij twijfel … doen!
Recente reacties