Vorige week heb ik bij Kemetyl in Soest een workshop verzorgd met als thema de beoordelingsgesprekken. Ik heb al vaker met deze fijne club mensen mogen werken dus kennismaken was niet nodig, we konden meteen aan het werk. En zoals altijd begin ik de workshop met de eigen ervaring. Welke negatieve ervaring heb jij met het zelf beoordeeld worden en wat voor gevoel gaf dat. En wat vind jij zelf het meest lastige bij het beoordelen. Bij de antwoorden zie je haast alle valkuilen die horen bij beoordelen terugkomen.

Aan de hand van een zelfgeschreven casus hebben de leidinggevenden vooraf met hun eigen beoordelingsformulier de fictieve medewerker beoordeeld. In groepjes bespreken ze de beoordeling. En zoals verwacht zijn de verschillen in beoordelen groot. Ieder interpreteert de feiten én het beoordelingsformulier op zijn eigen manier, aan de hand van zijn eigen waarden en normen. Een eyeopener! En als we uiteindelijk gaan oefenen met het voeren van het beoordelingsgesprek merkt iedereen dat je nooit uitgeleerd bent, steeds opnieuw zijn er verrassingen en uitdagingen als je oprecht geïnteresseerd bent in de mens. Voorbereiden, verbinding maken, complimenten geven, liefdevol confronteren, checken, doorvragen, stiltes durven laten vallen, samenvatten, doelen stellen, meehelpen, empathie…..

Bij de evaluatieronde en de vraag wat neem je mee zegt één van de managers: “Ik schrok van wat er allemaal op de flap staat bij welk gevoel hield je over aan je negatieve ervaring met het beoordeeld worden. Nooit gedacht dat het zo’n impact zou hebben. Ik ga meer tijd uittrekken om het gesprek goed voor te bereiden”. Elke verandering begint bij bewustwording. Missie geslaagd.