Soms gebeurd er een beetje veel en denk je helllupp hoe kan ik aan iedereen de aandacht en liefde geven die ze verdienen. We hebben net mijn moeder verhuisd naar een verzorgingstehuis. Dat waren/zijn emotionele dagen waarin afscheid en loslaten centraal staat op vele verschillende diepe lagen. Dan ben ik nu bij een vriendin die in haar eigen huis mishandeld is door haar eigen gasten. Er zijn, gesprekken voeren, hoe nu verder, aandacht en liefde geven. Een andere vriendin loop al meer dan een half jaar met een rug die maar niet beter wil worden wat ze ook doet. Ook voor haar probeer ik er te zijn. Samen kleine wandeling maken, gesprekken voeren en vooral proberen positief te blijven. Iemand die haar moeder net is verloren. Een andere die de diagnose parkinson heeft gekregen. Weer een andere vriendin heeft al lang geen ouders meer, nog maar 1 broer en die heeft longkanker niet lang meer te leven en daar komen nu ook nog epileptische aanvallen bij. En zo kan ik nog even doorgaan. En ik zie het tegelijk ook bij mensen om me heen. In hun omgeving gebeurt ook heel veel. Liefde, aandacht, een kaartje, een appje, boodschappen doen,  zodat mensen voelen dat ze er niet alleen voor staan. Samen zijn we sterk. Liefde heelt.